'Wat weet je over Syrië?' vroeg Rashad uit Damascus aan Otis uit Rotterdam. Tien dagen geleden verliet hij Syrië voor de eerste keer in zijn leven. 'Niet zo veel' zei Otis heel eerlijk, 'behalve dan dat het er oorlog is.' 'Maar ik bedoel de natuur en zo,' zei Rashad, 'het is er heel erg mooi en we hebben veel archeologische oudheden.' In gedachte zweeft hij naar de toekomst, dan zegt hij: 'het zou leuk zijn als je ooit bij mij op bezoek komt in Syrië. Dan neem ik je mee naar mijn familie en laat ik je al die mooie plekken zien.'

Het was nooit zijn bedoeling geweest om Syrië te verlaten. Als bakker in Damascus had hij een prima leven met zijn vrouw en kinderen. Als iemand hem vijf jaar geleden had verteld dat hij in een overvolle rubberboot de zee zou oversteken had hij dat nooit geloofd. En al helemaal niet dat hij zijn gezin in tweeën moest splitsen. Zijn vrouw, zoon en moeder bleven achter. De tocht door Europa kost duizenden euro's per persoon. 

Wat zou je doen met een miljoen?' vraagt Otis.'Ik zou alle mensen die niet weg kúnnen uit Syrië gaan helpen,' zegt Rashad, 'het leven daar is momenteel ondraaglijk.'

'Ik wil je graag een goede reis wensen' zegt Otis. 'Dank je wel,' zegt Rashad, 'en ik wens jou dat je je studie aan de zeevaartschool kunt afronden, en dat je altijd zo vrolijk mag zijn als nu.' 

Een brede glimlach, een knipoog, een hand en een foto. Weer terug in Nederland mailt Otis ons: 'Bedankt voor de mooie ervaring, dit zal ik nooit meer vergeten, het heeft me hard geraakt.'

De 19-jarige Otis raakte ons ook omdat hij zelf aangaf mee te willen doen met het project. Hij ging op het bankje zitten en kon luisteren naar iemand die een moeilijke reis moest maken. Daarom Otis, hopen wij dat er ooit een dag komt dat je samen met je meisje een lekker vers brood kan kopen in de herrezen bakkerij van Rashad in Damascus. En dat hij je dan alle mooie plekken van Syrië kan laten zien.

Zolang de oorlog in Syrië voort duurt verblijft Rashad in een centrum in Duitsland, waar hij wacht op de uitslag van zijn procedure. Begin December krijgen we het bericht dat zijn vrouw, zoon én moeder ook in Duitsland zijn aangekomen. Het weerzien is emotioneel. Ze hebben dezelfde route moeten nemen als hij.